o Bogu w paru zdaniach.

Astre

Chciałam się zapytać, czy nie zastanawiacie się czasem nad Jego istnieniem? Czy wątpicie?
Przecież to takie dziwne - piekło, niebo.
Bóg jest niby sprawiedliwy, więc czemu do nieba nie miałyby iść osoby czyniące dobre, ale np. nie chodzące do kościoła? Rozumiem, te modlitwy, ale na przykład Ci, którzy urodzili się w kraju o innej religii, mają iść do piekła, dlaczego? Nie ich wina, że tam się urodzili i zostali nauczeni tej religii, nie znając {przynajmniej na początku} innych wiar.
I w ogóle, przecież życie to wszystko co mamy. Może to coś w rodzaju próby? A może czeka nas reinkarnacja? A może naprawdę spotkanie z Bogiem? Ale czy takim, o jakim się uczymy? Wiem, że istnieją dowody, że Jezus żył, ale czy miał rację? Przecież, przepraszam, że to mówię, ale mógł być obłąkany, mieć schizofrenię.
Wiem, że jest to swojego rodzaju temat tabu i rozumiem, że nie każdy chce się tu wypowiadać, ale niektóre przemyślenia można tu zamieścić. Ja osobiście, często zastanawiam się nad istnieniem Boga, Nas, celu życia...

Este

To dla mnie ciężki temat. Bardzo. Bo wierzę w Boga, jak najbardziej, ale ostatnio mam kryzys. To ostatnio trwa już zdecydowanie za długo. I tu nawet nie chodzi o samego Boga, tylko o moje nastawienie do tego. Bo przecież wiem, że kwestia wiary jej istotna, że Bóg jest ważny w moim życiu itd. Ale jakoś się w tym wszystkim pogubiłam. Muszę to poukładać w sobie, ale to jest naprawdę trudne.
To dla mnie nawet za trudne, żeby o tym pisać. Dlatego ten post taki trochę bez sensu. . Wybacz droga Dario (;

Delirious

Sporo o tym myślę. I wydaje mi się to jedną wielką bajką. Nie wykluczam istnienia Boga. Ale nie wierzę w niebo, piekło nie wierzę w to co pisze biblia, ani co mówi kościół. Do kościoła nie chodze, bo uważam to za bezsensowne. Oni mi tam rozkazują co mam robić. Że mam być Bogu posłuszna. A podobno człowiek ma wolną wolę. To ja mam i nie będę słuchać obcego człowieka, który mi każe służyć Bogu, czy się modlić. Ja sama zadecyduję czy chcę czy nie. Samego istnienia Boga jak już wczesniej pisałam, nie wykluczam, ale jest to również wątpliwa sprawa. Myślę nad tym sporo i do niczego nie umiem dojść. Może dlatego, że boję się jeszcze różnych stwierdzeń, nie potrafię jasno powiedzieć, ze Boga nie ma, nie potrafię sobie tego do końca.. hm, uśiwadomić?

guzikowa · Dołączył: 29 Mar 2008 Posty: 162 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

ja wierzę w Niego, jest dla mnie w życiu naprawdę istotny, pomógł mi w nie takich problemach, jeśli zwyczajnie się pomodlę, to on zawsze mi pomoże. a z kościołem to różnie bywa? w zasadzie chodzę co każdą niedzielę, ale tak bardziej nic poza tym. głównie dlatego, że wszystko na mnie babcia wymusza i w ogóle -.- bo bez niczyjego zdania pewnie bym nie chodziła. ja wierzę, ale w kościół nieco mniej. przecież ksiądz zawsze mówi to samo. komunia, czytania, modlitwy. biblię i pomodlić zawsze się można samemu, skupić. a na dodatek niedawno u nas w kościele było też niemiło. na Wielkanoc wszyscy przyszli do kościoła i każdy z osobna z ręką na bibli i zapaloną świecę czytał Przyrzekam wierność Chrystusowi i następnego dnia całe rodziny całowały się poprzez błogosławieństwa na oczach wszystkich w kościele. dzieci rodziców w rękę, potem rodzeństwo.

Frau

Cóż.
Ludzie których wychowano (np. w religi hinduistycznej) mają prawo iść do Nieba, jeśli byli ,,prawi i dobzi na Ziemi". Bynajmniej wg. naszego księdza.

Myślę, że jest Ktoś, kto dał Praiskrę (pozwólcie, ze to tak nazwę) która dała początek Wielkiemu Wybuchowi, a potem w spokoju obserwował co się dzieje, nadzorując to.
Nie wierzę w Eden, Adama i Ewusię, bo jednak to jest tylko metafora.
Ja boję się tej wieczności w Niebie.
To brzmi tak odlegle i... przerażająco.
Co ja będę robić przez WIECZNOŚĆ, która NIGDY się nie kończy.
Miejmy nadzieję, że ten Ktoś na to coś poradzi.
I nieważne czy nazwiemy go Ktosiem, Praiskrą, Allahem, Jehową, Latającą Kiełbasą...

Niekonkretna

Tak, wierzę w Boga, ostatnio często mam możliwość obcowania z Nim, czekają mnie praktycznie ciągłe, pięciotygodniowe spotkania etc. Ale wątpliwości są zawsze. Kto nigdy nie wątpił, nigdy szczerze nie wierzył. (;

Po pierwsze, Bóg nie dzieli ludzi na tych w Niego wierzących i resztę skazuje na piekło. Tzn. nie według wiary katolickiej, bo chyba u Jehowych tak jest. Zresztą jest wiele cytatów w PŚ potwierdzających moje słowa.
A poza tym... większość religii ma bardzo podobno podstawowe zasady, przecież zdecydowana większość poza wierzeniami dalekowschodnimi wywodzi się tak naprawdę z jednej jakby prareligii. A to, że są odłamy, to naturalna cecha ludzka.

Amicalle

od mniej więcej pół roku wierzę w Boga.

ale nie rozumiem, nie potrafię zrozumieć, czemu, kurwa, jest tyle niesprawiedliwości?
niby chce dla nas dobrze, tak? ale niektórych jego decyzji po prostu nie potrafię zrozumieć, nawet jak bardzo się staram.

Pambuk

boga nie ma, jesteście wolni

Kisiel.

Już jakiś czas nie chodzę do kościoła, bo nie czuję potrzeby.
A wychowałam się, wierząc, że Bóg istnieje.
I teraz nie wiem co z tym wszystkim zrobić.
I jest to dla mnie za trudne.

Shy

Ja tam nie wierzę w Boga ;p.
Wierzę w siebie,w przyjaciół,w miłość i przyjaźń,ale na Bogu jakos specjalnie mi nie zależy.Do kościoła tyż nie chodzę.Bo na co mi to ;p.

Laibach

Jestem truistycznym ateistą, jedynym fajnym kultem jest kult Niewidzialnego Różowego Jednorożca, howgh!

Amicalle

^zapomniałeś o kulcie Latającego Potwora Spaghetti, też fajny

Shy

Ja mam swój kult czekolady,wolności,muzyki i pewnego szajbniętego gitarzysty ;p.

brzóska

moja wiara miała różne fazy. raz zwątpienie, kiedy indziej wierzyłam bardzo mocno.
teraz jak jest? wierzę w Boga, kościół potępiam.
msza. tak, msza. nie uczęszczam na msze. już od czterech lat. nie podoba mi się ich aranżacja, o tak to ujmę. modlitwa ma być podziękowaniem dla Boga, dla Jego Syna, a nie wyklepywanym wierszykiem mówionym bez emocji. dlatego popieram gospel. to piękne, jak muzyka może zbliżyć do Boga. ta radość, która z niej bije jest najszczerszą formą modlitwy.
a sama msza mogłaby być, a raczej powinna, rozmową wiernych. wyobrażam to sobie tak, że wierni siadają w wielkim kole (haha, spotkania AA) i rozmawiają na temat konkretnych fragmentów Biblii. jak je interpretują, co możemy zrobić, by żyć według prawd w nich zawartych i coś w tym stylu. bez żadnego narzucania, jak ma wyglądać życie chrześcijanina.